Deelnemer:

Mijn verhaal

Nadat ruim 30 jaar geleden mijn peettante op jonge leeftijd werd getroffen door keelkanker en dat overleefde was de ziekte lange tijd uit mijn hele directe omgeving totdat in mei 2014 slokdarmkanker werd geconstateerd bij mijn moeder, De eerste vooruitzichten waren niet best maar na alle onderzoeken bleek dat het niet uigezaaid was en zij geopereerd kon worden. In september vond de operatie plaats waarna zij begin oktober genezen werd verklaard. Een dag of tien later had zij uitval en weer een week later bleek uit een scan dat er uitzaaiingen in haar hoofd zaten. Uiteindelijk ging alles heel snel en is zij 4 december 2014 op 67 jarige leeftijd overleden. In de tussentijd werd in 2014 bij mijn peettante darmkanker vastgesteld maar na een succesvolle operatie heeft zij ook dat overleefd. Een half jaar nadat mijn moeder was overleden kreeg mijn schoonvader medio 2015 rare klachten; na veel onderzoeken werd lymfklierkanker vastgesteld en aangegeven dat hij 50% kans op overleven had. Na 3 hele zware chemo's waarbij zijn hele immuunsysteem is afgebroken (hij heeft 3x een maand in een overdrukkamer gelegen omdat zijn weerstand werd afgebroken) is zijn eigen gezuiverde bloed teruggeplaatst. Inmiddels heeft hij de ziekte overleefd en is er weer aardig bovenop gekomen, al kan ik nog wel merken dat hij bij lange na niet de energie terug heeft van voordat hij ziek werd. Begin februari 2017 werd vervolgens bij mijn vader asbestkanker vastgesteld, helaas kende ik deze ziekte al omdat in 2001 de vader van een goede vriend na 5 maanden ziekbed al was overleden aan deze ziekte. De meeste mensen met asbestkanker zijn zo'n 5 tot 6 maanden na diagnose overleden en slechts 25% overleeft het eerste jaar. Gelukkig groeiden de tumoren bij mijn vader niet snel en hoefde hij pas begin januari 2018 te kiezen of hij wel of niet wilde gaan behandelen. Uiteindelijk heeft hij gekozen om mee te doen aan een experiment bij het Erasmus in Rotterdam. Hij heeft daar immuun therapie gehad waardoor de kanker zo'n 9 maanden vrijwel stil heeft gestaan, maar begin oktober werd er toch weer een (te grote) groei geconstateerd waarna de behandeling bij hem werd stopgezet. Vervolgens heeft mijn vader bij het CWZ in Nijmegen een chemokuur gekregen waardoor hij nu geen pijn meer heeft aan zijn longen en ook weer kan slapen. Nadat hij net voor de afgelopen kerst de laatste van 4 kuren heeft gehad zie ik hem nu weer opknappen en kan hij zijn geliefde dagelijkse rondje lopen door het bos rond Groesbeek weer oppakken. Ik verwacht dat we de komende wintersport gewoon weer samen op de langlauflatten staan en hij heeft zijn volgende reis alweer geboekt! In de tussentijd werd er bij de zus van één van mijn zwagers borstkanker geconstateerd en na een lange weg van chemo's was ook bij haar de tumor weg en zou er een operatie worden ingepland. Maar nog voordat die plaats vond werden er uitzaaiingen geconstateerd en is zij begin 2018 op 39 jarige leeftijd overleden. Om niet in het verdriet te blijven hangen heb ik in het fietsen een uitlaatklep gevonden om de gedachten op iets anders te richten en op het moment dat er een doel aan verbonden is gaan de trainingen als vanzelf. Vandaar dat ik deze uitdaging graag aan ga en hoop een mooi bedrag bij elkaar te gaan fietsen. Het uiteindelijke doel zal zijn om alle kanker de wereld uit te krijgen of op zijn minst chronisch te maken al zal dat nog wel een hele lange weg met veel onderzoek en heel veel kosten zijn.